poniedziałek, 4 kwietnia 2011

Rozdział pierwszy.

- Julka ! Wstawaj do cholery ! Która to już godzina, żebyś tak długo spała! Wstawaj ! - usłyszałam podniesiony głos mamy. Była sobota, chciałam dłużej pospać, ale przy niej się nie da. - Ogarnij, mamo! Jest dopiero 11, za dwie godziny wstanę, a teraz wyjdź ! - wkurzyłam się, że śmie mnie budzić tak wcześnie i to dopiero w sobotę! Mama była osobą miłą, kochającą, bardzo rodzinną. Pracowała razem z tatą w szpitalu. Ona była położną, a tata chirurgiem. Dobrze zarabiali, nie skarżyli się, że coś jest źle, albo coś. Byli bardzo zadowoleni z pracy i ogólnie. Jedynym minusem w ich pracy było to, że nie zamieszkaliśmy w jakimkolwiek miasteczku dłużej niż 1 rok. Przeprowadzaliśmy się bardzo często, a poza tym było całkiem spoko. W poniedziałek miałam iść pierwszy raz do nowej szkoły. Nie bałam się za bardzo, nie chciałam się przyzwyczajać do ludzi, bo pewnie długo tu nie zamieszkamy. Moim rodzinnym miastem był Wrocław, później Kraków, Łódź, Świnoujście a teraz proszę bardzo jestem w Warszawie. Do Warszawy przeprowadziliśmy się w czwartek, w piątek nie poszłam do szkoły, bo rozpakowywałam swoje pudła w nowym, ale zapewne chwilowym  domu. Poszłam spać o 2 w nocy, a więc teraz miałam prawo pospać dłużej. - Julia, masz gościa! - zawołała mama puszczając kogoś do pokoju.Gościa?! Przecież ja nikogo tutaj nie znałam! Zerwałam się z łóżka i zobaczyłam w drzwiach tylko mamę. - Hę ?! Kto, gdzie, jak ?! - krzyknęłam w jej stronę. - Prima aprilis słonko. A teraz idź się ogarnij i za pół godziny cię widzę na śniadaniu, bo jedziemy do kina. - zaśmiała się i spojrzała na moją tęgą minę. - Prima aprilis? Nie sądzisz, że jest trochę za późno na prima aprilis? Mamy 25 maja, mamo! - krzyknęłam jej do ucha. - No racja, ale inaczej byś nie wstała, nie? - zaśmiała się po raz kolejny, zamknęła drzwi i słyszałam tylko śmiech ojca i tupot schodzenia ze schodów. - Miło ! - krzyknęłam tylko w stronę drzwi, poszłam do garderoby, wybrałam ciemne rurki, szarą bokserkę i na to ciemny sweterek. Poszłam do toalety, wzięłam prysznic, pomalowałam się, wysuszyłam włosy, wyprostowałam i ubrałam ciuchy. Zostało mi jeszcze rozpakowanie dwóch pudeł z butami, ale to zostawiłam sobie na później, wyciągnęłam z pudła szare balerinki, złapał w rękę torbę, schowałam do niej portfel, telefon, słuchawki i gumy i byłam w pełni gotowa. Zeszłam na dół, ujrzałam tatę, który czyta gazetę i mamę, która postawiła na kuchenny blat tosty, pewnie dla mnie. Zachichotałam cicho, wzięłam talerz i przysiadłam się do taty. - Co czytasz staruszku? - zaśmiałam się, a on tylko pokazał mi język i wrócił do czytania. - Aha. - bąknęłam i przeszłam do konsumowania śniadania. - A gdzie Michał ? - spojrzałam na mamę. - Pewnie jeszcze śpi! - wywróciła wzrokiem i wróciła do czytania gazety. - Śpi ?! - otworzyłam szeroko oczy. - To on może, a ja nie? - z nerwów aż wstałam. - No, zanim ty byś się wybrała i w ogóle minęło by sporo czasu, a on tylko musi się załatwić, ubrać i jest gotowy, w 5 minut to zrobi, a tobie to trzeba 2 godzin. - zaśmiała się mama, a tata do niej dołączył. - Nie ma, nie ma! O której jedziemy? - spojrzałam na nich, a tata spojrzał na zegarek i kiwnął mamie głową. - Za pół godziny. - odpowiedziała mama. Co to było? W myślach sobie czytają czy co? Zaśmiałam się i  zaraz powróciłam do krzywej miny. - O to tak to nie będzie, idę go obudzić. - krzyknęłam w ich stronę i pobiegłam na górę. Michał, to mój brat. Jest o rok ode mnie starszy, ale po jego charakterze wydać się można, że jest o rok młodszy. Ma parę zalet, ale chyba więcej wad. Jedna z jego zalet to.. ? Zajebistą dupą jest. Jakbym nie była jego siostrą sama bym się za niego brała. Zaśmiałam się cicho, stojąc pod drzwiami. Postanowiłam obudzić go w taki sam sposób jak moja mama mnie. Puknęłam w drzwi raz a porządnie, aż mnie samą palce zabolały. Wbiłam do niego, do pokoju i na powitanie wydarłam się. - A tu co?! Wstawać ! Jakaś laska do Ciebie, mówię Ci, niezła sztuka! Szybko, bo powiedziała, że nie będzie na ciebie długo czekać! - krzyknęłam mu nad uchem, ten tylko się zerwał, ubrał spodnie i pobiegł do toalety mówiąc coś w stylu " Powiedz, że za minutę będę ! " . Wybuchnęłam śmiechem i zeszłam na dół. - Za minutę mamuś będzie. - rodzice zaśmiali się i powrócili do poprzednich czynności. Po dwóch minutach usłyszeliśmy szybkie kroki, schodzenie ze schodów. - I gdzie jest? - rozejrzał się po salonie. - Tutaj stoi, nie widzisz jej? - spojrzałam na niego, a później pokazałam na mamę. Wszyscy wybuchnęli śmiechem, prócz Michała. - Ale śmieszne, wiecie? Ty się do mnie nie odzywaj! A wy odzywajcie się, ale nie za dużo! - powiedział do mnie, a później wskazał na rodziców. Po tym zdarzeniu wszyscy wybuchnęliśmy śmiechem. - Dobra, zbierajmy się! - krzyknął tato i zaraz po pięciu minutach wszyscy siedzieliśmy w aucie. Rodzice rozmawiali o pracy, co dwie minuty było słychać dźwięk przychodzącej wiadomości z telefonu brata. Ja siedziałam wpatrzona w Warszawę i rozmyślałam nad poniedziałkiem. Moim zdaniem nie potrzebnie szłam do szkoły, bo i tak został niecały miesiąc do zakończenia roku. Kończyłam 2 klasę gimnazjum, więc zostało mi 4 lata nauki? Później planowałam iść na studia to kolejne pięć lat. Znajomych miałam nie dużo, bo co parę miesięcy przeprowadzaliśmy się, więc tutaj też nie miałam zamiaru się przywiązywać do ludzi. I tak za pewne dużo osób mnie nie polubi, bo jak sprawdzałam fejsbuka, to połowa dziewczyn to tapeciary, plastiki, a jak nie plastiki to emo, punki, nie ogarniałam. - Młoda! Ruszaj dupsko, dojechaliśmy. - z myśli wyrwał mnie brat. - Dobra, dobra, już wychodzę. - Odburknęłam, gdy tylko poczułam, że mnie szturcha. - Na jaki film w ogóle idziemy mamo? - spojrzałam na rodzicielkę. - Na " Och Karol 2" . - uśmiechnęła się do taty. - A my z Michałem idziemy na Terminator 3, więc z tym Karolkiem możecie nam podskoczyć! - zaśmiał się i przybił pionę z bratem . - I obtoczyć ? - wybuchnęłam śmiechem. - Ty, lepiej uważaj na słownictwo. - pokiwał groźnie palcem i zaraz wybuchnął śmiechem razem ze mną. - Dobra, koniec! Siarę mi robicie ! - ukarcił nas wzrokiem brat i zaraz cichutko chichotaliśmy. - Dobra, Zdzisiek! Spotykamy się za 2 godziny pod kinem. Nara! - krzyknął do mnie brat. A ja tylko odburknęłam coś w stylu " spoczi " i poszłyśmy z mamą kupować bilety. Wszyscy mówili na mnie "Zdzisiek", "Zdzichu", albo "Młoda", śmieszyło mnie to, ale również podobało. Po filmie mama przeżywała, co by zmieniła, a co nie, a ja tylko chichocząc z niej zatopiłam się w swoich poprzednich myślach. - O, mamo! Zobacz jaka ładna bluzka! Dawaj, bierzemy, co ? - spojrzałam na wystawę i na mamę. - Dobra, ale ojcu ani słowa! Dostałaś dopiero w piątek nową. - zaśmiała się do mnie i zaraz wyszłyśmy ze sklepu z nową bluzeczką. Po godzinie wróciliśmy zmęczeni do domu. Nie zważając, że jest godzina około 15, postanowiłam się przespać. Wbiegając do pokoju, rzuciłam się na łóżku, ale lądowanie nie było aż tak miękkie jak sobie wyobrażałam. - Osz w dupę ! Ała ! - krzyknęłam i wymacałam pod brzuchem laptopa. - Ja cież pierrdziule ! Mój brzuch! - walnęłam się z otwartej w czoło i zaraz po tym wybuchnęłam śmiechem. - Dobra tam, raz nie zaszkodzi przed drzemką wejść na fejsa. - uśmiechnęłam się do siebie, oparłam się o ścianę i otworzyłam laptopa. Pięć powiadomień ! O lol. Jedno zaproszenie. - Tyy, kto to? Co to? Jak to? - taka była moja reakcja jak zobaczyłam, że jest to od jakiegoś nieznanego mi chłopaka, który nazywał się. - Kamil Matejko ? - wybuchnęłam śmiechem. - Ty, jakie nazwisko! - śmiałam się, mówiąc sama do siebie. Tak, lubiłam mówić sama do siebie. Wydawało mi się, że rozmawiam z kimś, kto mnie rozumie. Napisałam chłopakowi, czy się znamy na czacie, bo na moje szczęście był dostępny i wróciłam do powiadomień. Nie zdążyłam nawet kliknąć w pierwsze, bo zaraz przyszła odpowiedź. - " Nie, nie znamy się, ale w poniedziałek z pewnością poznamy. Chodzimy razem do klasy, miło mi Kamil." - przeczytałam na głos i szybko otworzyłam jego profil. - Ale dupa ! O w mordę jeża ! - z wrażenia otworzyłam buzię i zaczęłam cicho chichotać. " Aha, Julia mi również jest miło. " Nie czekając na odpowiedź, dodałam. " Skąd wiedziałeś jak mam na nazwisko? " - " Zapytałem nauczycielki czy mi poda, bo .... A tam będziemy się srali przez internet. Może masz czas? Oprowadziłbym Cię po Wawie." - o nie ogarniam. Takiej odpowiedzi się nie spodziewałam. " Ehm, a może lepiej spotkamy się w poniedziałek w szkole, co? Teraz akurat jestem zajęta." Oczywiście z tym, że jestem zajęta kłamałam, bo nie znałam dość dobrze chłopaka i nie wiedziałam czy kłamie czy też nie. - " No spoko, spoko. W końcu nie dziwię Ci się, gdybym był na twoim miejscu też bym pewnie nie wyszedł z nieznajomym." - odpisał, a mnie zatkało. Wydawał się dość dobry. - Zajebisty jesteś, kurde! - wybuchnęłam i zaczęłam się śmiać. "Dobra, przepraszam, ale muszę kończyć, zobaczymy się w szkole, cześć." - spławiłam chłopaka i zamknęłam laptopa. Odłożyłam go na podłogę i zaczęłam rozmyślać nad Kamilem, w końcu po godzinie zasnęłam i śnił mi się dość dziwny sen...
  *      *  
 *

konto na moblo : 
 potrzebujesz opisu? - link powyżej (:

konto na formspringu:
jeżeli macie jakieś pytania to pytajcie, chętnie odpowiem.

9 komentarzy:

  1. fajnie się czyta ! ^^ dajesz dalej !!!!!

    OdpowiedzUsuń
  2. No super. Dobrze się czyta i wciąga. :)

    OdpowiedzUsuń
  3. masz gwarantowaną już stałą czytelniczkę! : D


    na moblo jestem z pod nicku ' ocalmniex3 '
    czekam już na coś nowego : P

    OdpowiedzUsuń
  4. zajebiste to jest Klaudia!

    OdpowiedzUsuń
  5. dopiero zaczęłam i najlepsze że to jest z kwietnia a mamy czerwiec . : DD ale podoba mi się <3

    OdpowiedzUsuń
  6. ciekawa notka, będę czytać dalej :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Świetne przeczytałam całe..
    postanowiłam tez pisać i na moim blogu pojawił się pierwszy rozdział wpadnij ;)
    Polecam innym ;
    http://taupitaszczesciem.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  8. Świetne. Przeczytałam całość i od razu zmieniłam podejście do życia, nwm tak jakoś, ale oczywiście na lepsze. Naprawdę świetnie piszesz. Kiedy to czytałam odczuwałam różne emocje, wiele razy też płakałam. Naprawdę zaskoczyłaś mnie. Cieszę się, że mogłam przeczytać twoje historię :)

    OdpowiedzUsuń